**"Bilemezsin" Şiirinin Yorumu**

Şiir, içsel bir yolculuğa çıkıyor ve şairin derin acılarını, hasretini, ve aşkını dile getiriyor. Bu dizelerde, şairin kalbinin en derin köşelerine gömülmüş duygular yavaş yavaş ortaya çıkıyor. "Sen bilemezsin" tekrar eden bir motif olarak, şairin hissettiği yalnızlığı ve anlaşılmamışlığı vurguluyor. Her dize, bir başka acıyı, bir başka özlemi işaret ederken, okuyucuya derin bir empati ve hüzün duygusu yaşatıyor.

**İlk Dörtlük:**
Şair, "yüreğimdeki yangını" diyerek, içindeki derin acıyı ve kaybı tasvir ediyor. Bu yangın, her adımda hissedilen bir sancı olarak beliriyor. "Gözlerinde ararım bir umudu" dizesi, şairin sevdiği kişinin bakışlarında bir kurtuluş, bir ışık aradığını anlatıyor. Fakat ne yazık ki bu umut, ulaşılmaz görünüyor.

**İkinci Dörtlük:**
Geceler uzun ve karanlık, bu karanlık, sevdiğinin yokluğunun getirdiği bir karanlık. Kalbindeki yaralar, bu yokluğun izlerini taşıyor ve şair, rüyalarında bile sevdiğini bulmanın derin acısını yaşıyor. Gecelerin uzunluğu, yalnızlıkla birleştiğinde, şiirin melankolik havası daha da derinleşiyor.

**Üçüncü Dörtlük:**
Her bakışta sevdiğini arayan şair, bu acının sadece bir dokunuşla geçebileceğini umuyor. Gözlerinde sevdiğinin izini saklayan şair, bu izi her gece hatırlarken, gözyaşlarıyla dolu bir yalnızlık içinde kalıyor. Bu dörtlükte, sevdiği kişinin hatırasının her zaman şairin gözlerinde ve kalbinde kaldığını görüyoruz.

**Dördüncü Dörtlük:**
Son dörtlükte, şairin içindeki sessiz çığlık vurgulanıyor. Bu çığlık, içsel bir isyan, bir haykırış, fakat dış dünyaya ulaştırılamayan bir ses. Her anı kalbinde yankılanıyor, her nefeste adını fısıldıyor, fakat bu sevdanın derin acısını sadece şair biliyor.

Şiir, bir yürekten kopan sessiz bir çığlık, derin bir yalnızlık ve umutsuzluğun anlatımı olarak öne çıkıyor. "Sen bilemezsin" cümlesi, şiirin bütününde bir yalnızlık ve anlaşılmamışlık teması olarak tekrar ediyor. Bu yalnızlık, sadece sevdiği kişiye değil, aynı zamanda dünyaya karşı da bir haykırış. Şair, kendi iç dünyasında kaybolmuş, sevdiğine olan özlemiyle yanıp tutuşan, fakat bu duyguları dışarıya ifade edemeyen bir kişi olarak karşımıza çıkıyor.

Sen bilemezsin, yüreğimdeki yangını,
Her adımda hissederim sancını.
Gözlerinde ararım bir umudu,
Sen bilmezsin, hasret acısını.


Geceler uzun, sensiz her an karanlığı,
Kalbimde açar sensizliğin yarasını.
Rüyalarımda bulurum seni gizli,
Sen bilmezsin, gönlümdeki karayı.


Her bakışta ararım seni yine,
Bir dokunuşla geçer belki bu dert,
Gözlerimde saklıdır senin izi,
Sen bilemezsin, gözyaşımı her gece.


Sen bilmezsin, içimdeki sessiz çığlığı,
Kalbimde yankılanır her bir anı,
Adını fısıldarım her nefeste,
Sen bilemezsin, bu sevdanın derdini.

UMUTVAR NEJAT HOCA