TUZ RUHUİçime çektiğim gri bir sokak lambasıydı Düşlerin kemikleştiği saatlerde. Kahverengi bir gökyüzü vardı, Kapısız evlerin başucunda bekleyen. Masumiyerler, sisli ufuklarda kaybolmuştu, Sesler kadar yabancıydı aynalar. Sokaklar, kireçle sıvanmış bir yalnızlık Ve karanlık, nadasa bırakılmış bir çığlık. Bir mezar taşı kadar hatırlıydı Adımların yankısı; Kırılmış camlar, kan kokan bir sabahı Sürüklerken peşinden. Şehir kördüğüm, şehir kaosun kucağında, Saklandım, saklandım ki kimse bilmesin. Dilin altına gizlenen kelimelerle ağladım, İçime döktüğüm bir kar gibiydi sırlarım. |