Melek yüzlü Şeytanlara Hitaben...

Melek yüzlü şeytanlar dolaşıyordu şehrin sokaklarında,
Parlayan gözleriyle geceyi yalanla süsleyip,
Gözlerinde umut, dudaklarında ise sinsi sırlar,
Sokakları karanlık, adımları gizli, hep peşindeydi.

Karanlık köşelerde gizlenen hayallerin peşinden,
Sahte gülüşler saklıydı, zehrin içinde tatlı bir melodi,
Melek yüzlü şeytanlar, senin en karanlık düşlerin,
Karanlık bir sevdayla sarmalanmış, her köşede saklı.

Gökyüzü alacakaranlık, bulutlar siyah bir örtü,
Sokaklarda dolaşan her adım, bir yürek kırıklığına,
Melek yüzlü şeytanlar, hikayenin en karanlık sayfasında,
Aşkla yoğrulmuş bir ihanetin, unutulmaz adımları.

Çiçekler solmuş, renkler solmuş, gece kapalı bir örtü,
Şehir, sesizliğin içinde bir büyüye dönüşmüş,
Melek yüzlü şeytanların dansı, bir rüyanın derinlerinde,
Karanlık düşünceler, senin gözlerinde yankılanmış.

Bir dokunuşları bile, kan terli, ruhları titrek,
Sokaklarda izleri, birer hatıra gibi,
Melek yüzlü şeytanlar, şehrin göğsünde birer yara,
Sevdayla bezenmiş, yalanlarla örülmüş.

Zamanla geçer bu rüya, yok olur, savrulur rüzgarla,
Ama geride kalır, her köşede bir iz, bir çığlık,
Melek yüzlü şeytanlar, birer efsane gibi şehirde,
Her adımda yankılanan, unutulmaz bir hüzünle.