KAÇIŞ
Gece sessiz,
Uyumakta koca şehir, Yorulmuş belli Ürkütmemek için Papuçlarım ellerimde, Çiğniyorum Kaldırım taşlarını. Bak koca şehir; Sen uykudayken Seni terk ediyorum. Uyandığında ben olmayacağım Ne kadar umurunda Bilmiyorum ama, Bilmeni istiyorum giderken ağladığımı Martılar sana emanet, Özleyeceğim, Vapur çığlıklarını Balık ekmekcileri, Simitcileri, Mendil satan,sümüklü Sokak çocuklarını.. Hele, Sevdiğimle oturduğum, Şu bank, Aman ha! Ona gözün gibi bak. O bankta Bırakıyorum hayallerimi, Umutlarımı,beklentilerimi.. Seni terk ediyorum Koca şehir. Bir gece vakti. Sen derin bir uykudayken Sevgilisinin Sıcak koynundan Çıkmayı istemeyen Biri gibi.... |
kaçamadığından böyle
mehabetli;
emanet hislerimizle
dertli;
kaçış izlerinden
belli...
Bizi bırakıp gidebilseydi
bu koca şehir;
anılar yersiz
ve yurtsuz
gözyaşları umutsuz
kalıverirdi.
Gidemez,
ki,
bunu en çok
gidenler istemez...
Çağrışımların için teşekkür...