YİNE YENİDEN BİR SABAHkirpiklerimden aktı, güneşi uyandırıyorum, öyle ağrılı, öyle aksak, kendime bile itiraf edemiyorum, sanki aksayan ayaklarım değil, örgünün tersi elimde değil, küçük bir gülüş oturmuş dudaklarıma, tıpkı çekmiş elbiseler gibi, sudan çıkmış balık gibi, belkide annesinin rahminden yeni düşmüş gibi, sanki muştular kapıyı döğmüş açan çocuk kalbim, idrak ya da akıl tutulması, ay’ı güneşi kıskanmış içimde hiç büyümeyen çocuk, hayal kumkuması yine yeniden bir sabahı koynuma bırakmış, kalem oynamış harfler kanatlanmış… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |