Sensiz Ankara Sokaklarında
Sana ben gönlümü açtım.
Yüzüne bakınca gülücükler saçtım. Şimdi sensiz, ıssız Ankara sokaklarında, Bir başıma kaldım, adın ve kokunla baş başa. Bu gönül yine seni arıyor. Kapıda durmuş gelmeni bekliyor. Bu yürek ki acıların dostu, gözyaşların sırdaşı, Senin kalbinin aynası, gönlünün yoldaşı. Bir Ankara iş çıkışı; Metrodan çıkan teyzede görüyorum aşkın yorgunluğunu, Otobüse yetişmeye çalışan gençte görüyorum aşkın telaşını, Ama gözlerinde görmedikten sonra her şey boş ve anlamsız kalıyor. Sensizliğin girdabında kaybolmuşum. Hatıralar gölgeler gibi solmuş. Sokaklar sessiz, geceler soğuk. Yüreğimde yankılanan sadece senin adın bir de o unutulmaz kokun. |