- olmuşGece olmuş Seyrek ışıklı sokak Olmuş pencereler soğuk, soluk Bir cinayetin az öncesi gibi Bir kadın doğmuş soluksoluğa Balkonunda fesleğenler Gözleri gözlerinde, ölüme bir karış Mesafeler atlasında gece Işıktan elleri yıldızların Koşanlar olmuş Bilerek cenneti, dünyadan gönüllü kopuş Düşünmüşüm seni Ayaklarımda kilitli zemheri Gidenler olmuş aramızdan biz kopararak İsyana kalkışmış dilim Bir göğe unuttuğumuz kadar çok yüzün Verdiği donuk ifade Sen dönmezsin de şimdi yarına Yırtılınca kefeninden Demir dallarda ipek kozalar Benim varabildiğim yere Yarı olmuş Gecenin rengine uyumak Tan vakti çocukmuş Şimdi- |
Aldığın nefesleri değil de tuttuğun nefesleri say derler.
İnsan annesinden doğduğunda mi doğmuş olur yoksa kendi farkına vardığında mı?
Hayatımıza girenler; bize renk, farkındalık katanlar; onlarla paylaştığımız acı, tatlı pek çok kayda değer zaman...
Bir gün herkesin ve her şeyin vadesi dolunca gidenler, engel olamadıklarımız, bize eşsiz renginden hatıra bırakıp kayıp gidenler..
Bir gece yarısı balkondaki fesleğenlerin özlemek kokuları dışardan sızan ışık ve bizden kapattıkları şiir olur.
Olmuş, güzel şiir
Selamlar "ipek kozalar"ın şairine