Ben bazen, asıl söylemek istediğimi melankoli duygular üzerinden anlatmaya çalışıyorum
Süveydam böyle bir şiir
Okuyan bütün arkadaşlarıma teşekkür ediyorum

Süveydam’da nüksedip kanıma dolan kara/m
Ahirette ateşim, bütün ömrümce yara/m

Beynime bir uğultu koşuşur apartopar
Sanırsın iliğimde büyük kıyamet kopar

Gördüğüm her yerdesin, ışığımsın havamsın
Azabıma müzahir, hiç bitmeyen davamsın

Ardına kadar açmış kapıları hafızam
Zulasında, gizinde, tutuşur her bir azam

Penceremde, nişlerde, aynamda, perdelerde
Hem beyaz duvarlarda, hem bütün örtülerde

Her an hatırda tutmak, sanki hayat ödevim
Ben bir garip misafir, sanki senindir evim

Sinema perdesini andırıyor her duvar
Acılar sıra sıra, yine resmi geçit var

Ne ağır yük taşıyor, benim zavallı başım
Yanağımı parçalar, alın terim, gözyaşım

Yer yer sırrı dökülmüş aynam oyar gözümü
Çarpıyor suratıma paramparça yüzümü

Devasız bir ur gibi zihnimdedir yüreğin
Yüreğime tetanos akıttır fecre değin

Kimlere mekan olup, kalbin kimleri saklar
Bahtıma kara çalıp, kimin bahtını aklar

Hangi densiz seninle hayalini süslüyor
Bunun hayali bile ruhumu tütsülüyor

Deri/m gibi giyinip atamadığım zillet
İmtihanıma sebep, belki kalbime illet

Çözdüm işin sırrını, gerçek bana nihanmış
Sebepler zemininde gürleşen imtihanmış

Kıyam da süveydamı tutuyorum şuaya
Aksatmadan beş vakit duruyorum duaya