Kaybetti gözlerini genç yaşında kör oldu
Gözü görmez halinde cami yolunu buldu
Yattığı yer nur olsun ne samimi bir kuldu
Abdurrahim Öner de geçti güzel köyümden.

Eğer bir kırılırsa küsermiş Apık dayı
Göbekci Mehmet ‘ini tutmuş bastırmış ayı
Tutulmuş bir şekere savamamış belayı
Nazmi Çerez dayı da geçti güzel köyümden .

Memiş çavuşun Ali ufak boylu biriydi
Kimseye muhtaç değil işinin de eriydi
Karıncayı incitmez adım adım yürürdü
Gucur Kerim dede de geçti güzel köyümden.

Oruç ayı gelince camimiz şenlenirdi
Yanık yanık sesiyle ilahi söylenirdi
Ayı saldırdı bana ondan topalım derdi
Topal Ramazan dede geçti güzel köyümden.

Ben küçükken o idi köyümüzün imamı
Kulağından çekerdi dut dalını kıranı
Doğru sözlü biriydi sevmez idi yalanı
Hüseyin Değerli de geçti güzel köyümden.

Bayrama on gün kala itikafa girerdi
Otururdu kürsüye güzel vaaz ederdi
Komşu komşuya sakın iyi davranın derdi
Şakir Şahin çavuş da geçti güzel köyümden.

Genç ömrünü çürütmüş Almanya’nın işinde
İçini dert bağlamış o gencecik yaşında
Gözü yoktu kimsenin ekmeğinde aşında
Kel Hüseyin Acet de geçti güzel köyümden.

El içine karışmaz topluma pek uymazdı
Gariban teyzemizi bir yerlere salmazdı
Su nöbeti gelince kimselere vermezdi
Kerim elin Nuri de geçti güzel köyümden.

Uzun boylu biriydi çolağın Kerim dede
İş bitirir biriydi Tüpüş’ün Hasan dede
Bir camı yok gözlüğün otururdu gölgede
Kör omar dedemiz de geçti güzel köyümden..

Koruların düzüne bolca nohut ekerdi
Siner çalı ardına nohudunu beklerdi
Gelişini sezmezsin hop dalına çökerdi
Kır Salih dayımız da geçti güzel köyümden.

Allah cümlesine rahmet eylesin.