KARASU SUSKUN SENSİZ
Karasu suskun
Zor bu kasabada sensiz yaşamak Loş yanan sokak lâmbalarının buğulu aydınlığı Kulakları tırmalar uzaktan gelen müzik sesleri... Öyle arnavut kaldırımları da yok sokakların Duvarlarından sarkan çiğdemler Demir çitlere sere serpe yayılırken Etrafa saçtığı kokunun Gururunu ve özgürlüğünü yaşar Bedeni yorgun insanlar Gecenin sert rüzgarı eserken karasu sahilinde Uçuşur kum taneleri,boş kalır çay bahçeleri Gözlerim dalınca uzaklara Esen meltem sevdayı fısıldar kulaklarıma Alıp götürür beni yağmur kokan bahçelerine İçimde yaşatırım seni soluğum kesilse de... Karasu suskun...! Hiç de kolay olmuyor buralarda sensizlik Yüreğimde acısını hissediyorum Kaybettiklerinin telâfisi mümkün olmuyor Tahammülsüz olduğum anlarda bile Seni düşünmek yetiyor bana. İçimdeki kaygıları bitirdim Oysa ki Gülüşün ne demek olduğunu anlamıştım seninle YEŞİLIRMAK |
Beğeninize layık görünen HOR-HOR SENARYO (22)’in ŞİİRİN HİKAYESİ bugün Cumhuriyet Gazetei’nde çıkan Sayın Mustafa Balbay’ın “nefis bir köşe yazısından dolayı” tarafımdan değiştirilmiştir. Bu vesile ile sizi ve şiirlerinizi yakından tanımış olmanın mutluluğu ile şiirle kalın. (=NOT; Yorumlar dahil tüm beğenilere bu güne dek cevap yazmama alışkanlığı içindeyim. Beni anlayacağınızı umarım.)