Günler akordion ritmi
Bir kafkas ağıdı gibi
Göçüyorum balkanlara
Yüksek tepeli türküden önce
Aramıza kalan yol anadolu
Ne sensin, ne benim artık
Adlarımızdan kök koparan
Yitik bozkırlarda sarı

Bir yörük obası yaylağında
Yüzümün sarp iklimine aşina
Bir bizi unutan ovaya
Can vermeye doğuyor su
Hatırlıyorsun karlı ağustosu
Kesiyor adımlarımızı
Bir zeybek dizlerini vurarak toprağa
Kucağını seriyor bir ana
Yolun kanattığı çıplak ayaklarımıza
Görüyor bağdaşı köyü dağıstan
Çöküyor gurbetinden bize
Keskinliği kınına sığmayan arnavut hasan
Bir cümlede her harfi vatan

Bir tuna diyorlar bir fırat
Şiirlerimizi yarınlara anlatacak olan
Boyunlarımızı kıran rumi suskunluklar
Vakit nisandı rastladım ona
Semahı rengârenk etekler savuran
Turunç kokusu açan güneye zaman
Sözler karalamayı öğretti ellerime
Gülümsemesi uzaklar boyu
Dedi bana adım türkiye