Veda...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Büyüdükçe..
Gülüşüm gamzemi terk etti ... Ölüm gibi sancıların dilinde uykularım Ayıktım oysa Kalp gözüme mühür vurmadım ki Hem diri, hem de ölümlüydüm zamanımda Sen bilemezsin benzi sararan mevsimleri Oysa ne çok biçtim hasat öncesi sessizlikleri Yaşım kadar boy verdim bir başağın filizinde Dudakları çatlamış toprağa eğilip su serptim Yüzüne yerleşen kuraklığa inat gölgemi sürdüm, serinlettim tenini Hızması bağrında tüten dağdım, dağ Dalında yedi karanfil kokan c/andı özüm Kavlimde yoğrulmuş heybetli bulutlar Zamanımda kırlangıçlar göçerdi koynuma Öyle ki Mevsimi göç olanın yönü olurdu rüzgarım Kah mavi, kah sarı bazende sağanağa dönerdim yüzümü Puslu tenimi ıslatıp, açardım kuşağımın renklerini İşte o vakit kızgın toprak yumuşar, açardı düğmelerini O an sıcacık şiir kokardı göğsüm, kokardı annem gibi Gülüşümdeki çiçekler babamın yüzünde açardı Bir fırça darbesi ile büyüdü, büyütüldü zamanımda ki düşler... ~°~ ~°~ ~°~ |
Tok dönüyorum bu sayfadan her daim
🌸🤗🌸 Sevgiler