Alparslan’ın Gül Burcu

Bir zamanlar, Anadolu’nun derinliklerinde, Alparslan adında bir hükümdar yaşardı. Gözleri, sabahın ilk ışıkları gibi parlar ve Yesevi’nin öğretilerine sıkı sıkıya bağlıdır. Alparslan, gül burcundan bakardı aleme. O gülün yaprakları arasından, bir şafak doğardı gözlerinde. Tebessümü, Yesevi ırmağının berrak suları gibi akardı yüzünden. Bir sevda yüklenmişti kalbine, aşk dolu duraklardan.

Bir gün, Alparslan’ın eline bir kalem düştü. O kalem, abı hayatın damlasıyla dokundu kağıda. Heceler, Hakan’ın çağından fışkırdı. Bir mana yüklendi harflere, tarih yazan sözlere. Tarihin ruhu, Alparslan’ın bakışlarında saklıydı. Her zerrenin içinde, binlerce yankı buldu. Deryalar gibi taştı gözleri, gönüllerde aşkın ateşiyle yandı.

O gül burcu, hala bir sır gibi saklıdır. Yesevi’nin öğüdü, sevgiyle yazılır. Kalemin ucunda, her kelime bir mana taşır. Alparslan’ın ruhu, tarihin akışını yönlendirir. Her hece, her harf, birer yüce otağ oldu. Kalemden dökülenler, bir sevda şarkısıydı. O gül burcunun ardında, derin bir sır gizliydi. Yesevi’nin yüreği, coştu bir çağ gibi. Her damla abı hayat, Alparslan’ın ruhuyla dolup taştı.

Ve böylece, Alparslan’ın gül burcu, tarih sayfalarında sonsuza dek parladı. Yesevi’nin öğüdü, sevgiyle yazıldı ve her beyin yüreğinde taşındı. Alparslan’ın ruhu, her zerrede dolaştı ve asırlardan asra iz bıraktı.

Tarihin gölgelerinde, yüce bir çağrı var,
Büyük Selçuklu’nun izinde, bir millet uyanır.
Her bey ki, adaletle hükmeder,
Kılıcının keskinliği, hakkın yanında durur.

Bir damla abı hayat dokununca kaleme,
Heceler Hakan oldu o alp’in yüreğinden.
Bir mana yüklendi, tarih yazan sözlere,
Tarihin ruhu vardı, asırdan asra izde.

Aşkın ateşiyle yandı, gönüller yüce,
Her harf bir destandı, sığmazdı bir gece.
Alparslan’ın bakışı, taştı deryalar gibi,
Her zerrenin içinde, yankı buldu bin sesli.

O gül burcu, bir sır gibi saklıdır hala,
O mananın ardında, yatan nice şevk var.
Yesevi’nin yüreği, coştu bir çağ gibi,
Her damla abı hayat, aktı yürekten dibi.

Tarihin akışı, onun adını taşır,
Alparslan’ın ruhu, her zerrede dolaşır.
Her hece, her harf, birer yüce otağ oldu,
Kalemden dökülenler, bir sevda şarkısıydı.

O gül burcunun ardında, saklı bir sır,
Yesevi’nin öğüdü, sevgiyle yazılır.
Kalemin ucunda, bir mana bulur her şey,
Alparslan’ın ruhuyla, dolup taşar her bey.

UMUTHAN NEJAT