Ne Zaman...
Ne zamanki hayat dizelerini boğazıma dizer
Yutkunuşlarımı şiire dökerim. Bir palyaço gülüşlerinde saklı Ağlayış olurum hemen. Gözyaşları mefkûrem. İstanbul`da Marmara olurum Oltalar atarım hayata, Bir martının çığlığına gizlerim sesimi Gemilerin seslerinden ürkerim Susarım çığlıklarım içimde dönence. Denizli’de horuz sesiyim Gururun kıyılarında yüzerken Nefes almayı unutan, Kıç üstü yere yapışan... Beni İzmir`de gör Tepecikte satılık bedenlere Fikri satılmışlıklarımın Daha adice olduğunu anlatırken. Beni İran`da görmelisin Bıyıkları yüzünü kaplamış amcaların Türkler abimizdir yakınlaşmalarından sıyrılmış Coni gülüşlerde saklıyım. Ben Afganistan`da, Yüzüklerini parmaklarından sıyırmış Kurtuluş savaşımda annelik eden Burkalı hatunların Coni peşkeşçisi pezevenkliklerine soyunurum. Bir sesim ben Ne zaman içim yansa Çatacak kimse bulamam Dizelere saklanırım. Ben Kıbrıs’ta yemyeşil bir hattım El altından satılmış varlığımın Kuzeyinde yaşarım, Süngülere takılmış kafataslarında Sürtük politikaların Fahişe şişelerinde sabahlarım. Ben insanım İçin için yanarım dünya halklarına Baş kaldırırım bazen Ayrılıkçı diye damgalanırım. Benim adım şair Şiirlerimde dize dize savaşlar açarım Çocukların ölümüne engel Savaşlar veririm... Şiir kere şiirim ben... |
EVET ŞİİR GİBİ ŞİİR