ÖLMEDEN ÖLMEK

Şu dünyada ‘ölmeden’ ölmeli kişi,
Çünkü nefsin kul ile kavgadır işi.

Farz ı mahal bir evde, bir nefis diri,
Diyelim ki ‘ölmemiş’ ölmeden biri.

Dönüşürse tartışma, söz ile cenge,
İki nefis de hançer, vurur ahenge.

Dinle artık üç saat; “dedin, dedim ki”
Nefsi ile bir nefsi, alt eden kim ki?

Lâkin bir eş durursa, cevap vermeden,
Ölmüş kişi gibidir, henüz ölmeden.

Susan her eş yanında bir melek bulur,
Meleğin eşliğinde, yuva kurtulur.

Nice kutlu yuvada, bir seçimdir bu,
Eşi eşe sevdiren, hoş geçimdir bu.

Bir de ‘ölse’ ölmeden, iki eş birden,
Farkı kalmaz yuvanın, bayram yerinden.

Eşler âşkın tadını, tadar o anda,
Rabb’im bundan razıdır iki cihanda.

O yuvanın üstüne rahmet serilir,
İki eşe cennette bir köşk verilir.

Ey Allah’ım huzur ver, sen hanemize,
Ölmeden ölmeyi de nasip et bize.

YAŞAR ÖZKAN
11.11.2020
Antalya