Boğazımda DüğümlenenGün ışığını yazdığım vakit korkutucu sevdalar gelir aklıma solgun gök yüzünü yazdığımda İnsan ömrünü bir boşluk kaplar rengi solar yaşamanın Bir damla umut bırakır melekler evlerin kapısına Bir tutam merhamet tütsüleyip uzatır ruhuna Aklıma insanlığım düşer bunca yangından sonra Diri bir yalnızlık kuşatır da yüzüm yıkanır Değme felek... bahtım yakınır benden. yıldızlar yanar söner üstüme titrer seherlerde çocuk çığlığında sağır olduğumuz anlar çoğalır uyanacak ruhum belki yok olan insanlığımızla beraber Zulmün yağdığı yerde yaşamak insanlığın uykusuna inat bir direniştir elbet Boğazımda düğümlenen acılardan bir zincir Uzar durur paslı kalpler üstüne İlhan Gayıran |