Cemal Dedem’e…

DEDEMİN BENDEKİLERİNİN BİRAZI

Türkmen kızı türküsünü senden dinleyecektim Dede!
Sen, bana öyle geliyor ki;
Gerçekten o Türkmen kızını sevdin
Ona sevdalanmış gibi o türküyü
Dilleyecektin bana

Elinde tütün tablasıyla
Efkarlılığın/efkarlanmanın resmi

Ama elinde de sarmaya çalıştığın tütünün
Ölümün ondan mı oldu sanıyorum ben ne?
Yok canım!
Fatma Nenemin çakmak gözleri dururken
Bir/O Türkmen kızına aşık olduğunu da
Hiç zannetmiyorum…

Ezilmeyi bildiğini, tehlikeleri sezdiğini
Herkesle anlaşmayı bildiğini biliyorum.

Ama hepsinden de öte
Hasta bir ihtiyarın
At üstündeki heybetli duruşunu,
Bunun normalliğini gösteren bakışlarını…

Yaşlı delikanlının torunları için
Pungar Göze’den Yazılı Kaya’ya yürüyüşünü…
Oradan yaylaya çıkıp “buzsu”dan için deyişini…

Ve heryere bizimle birlikte yürüyüşünü
Elinde tütün tablasıyla
Efkarlılığın/efkarlanmanın resmi
Dertlerin dert olacak başka kimse bulamayışını

Son anın bile babacanlığın kendi…
Ölümsüz olmanın bireyselliği, aileselliği…