Duygusuzsun sen beni asla bilemezsin
Baksan bile gözün önünü göremezsin
Ne bir selam ne de bir hatır soramazsın
Dağların dumanlı gönlün sislidir senin

Alemler gelse eğilse dahi önüne
Hüzün bulutları gökte uçsa neyine
Denk gelmek gerektir kadir kıymet bilene
Kalbin kararmış gözün de yaşlıdır senin

Etrafındakileri yıpratır üzersin
Ne desem ne söylesem anlamazsın
Kendi bulmacanı sen dahi çözemezsin
Gönül bahçen de sır dolu saklıdır senin

Irmaklar coşar akar öyle oluk oluk
Rüzgarlar eser serin ılık ılık
Duyguların nasıl bulanık ve dağınık
Sorguların var ki pek de şaşkındır senin

Silebildim şükür bundan gayri izini
Kırılan kalemim yazmaz oldu adını
Bilemedim ne oğlunu ne de kızını
Soluk benzin taa ezelden yaslıdır senin

Bilemedim ki şair ne yazar ne söyler
Söyler söyler de lakin hep kendi dinler
Ektiğimi biçtiğim sandığım o yerler
Tarlan dahi çorak kurak pusludur senin