Hiroşima, Japonya’nın Honshu adasında yer alan bir şehirdir. Adı “geniş ada” anlamına gelir ve Ōta Nehri’nin deltalarında kurulmuştur. 16. yüzyılda feodal hükümdar Mōri Terumoto tarafından bir kale kasabası olarak kurulan Hiroşima, 1868’den itibaren büyük bir kentsel merkez ve endüstri merkezi haline gelmiştir. Ancak 6 Ağustos 1945’te Hiroşima, dünyada bir atom bombasıyla vurulan ilk şehir olmuştur. Bu korkunç olay, yaklaşık 210.000 kişinin hayatını kaybetmesine neden olmuştur. Bugün Hiroşima, barış anıtları ve anma etkinlikleriyle bu trajik olayı hatırlamaktadır.

Hiroşima’nın çiçekleri, nükleer felaketin ardından bile hayatın devam ettiğinin bir simgesi olarak görülebilir. Şehrin yeniden doğuşu ve doğanın direnci, acı dolu geçmişe rağmen umudu temsil eder. Hiroşima Barış Anıtı Parkı’nda her yıl binlerce ziyaretçi, barış ve uzlaşmanın önemini anmak için toplanır. Bu park, bir zamanlar yıkımın merkeziyken şimdi çiçeklerle dolu, yeşillikler içinde bir huzur alanıdır. Her bir çiçek, geçmişin izlerini taşısa da, geleceğe dair umutların yeşermesine olanak tanır. Hiroşima, hüzünle anılan bir şehir olmanın ötesinde, barış ve yaşamın devamlılığının da sembolü haline gelmiştir.

Hiroşima’nın çiçekleri açar mı?
Gözyaşlarıyla sulanan o çiçekler,
Acının izleriyle dolu o şehir,
Geceler boyu ağlar mı gökler?

Küller içinde kaldı hatıralar,
Yanık kokusu sinmiş sokaklara,
Sessiz çığlıklar yankılanır hâlâ,
Unutulmaz acılar, dillerde yara.

Kırık dökük umutlar sarar çevremi,
Hiroşima’nın çiçekleri açar mı?
Kül olmuş hayallerin içinde,
Bir bahar rüyası kalır mı?

Gözlerimde yaş, kalbimde yangın,
Hiroşima’nın çiçekleri açar mı?
Her tomurcukta bir anı, bir sancı,
Hüznün rüzgarında savrulur hâlâ.

Düşen yıldızlar, yanan geceler,
Hiroşima’nın çiçekleri açar mı?
Sessiz sedasız geçen yılların,
Bıraktığı izlerle yaşar mı?

Karanlık gecelerde umut ararım,
Hiroşima’nın çiçekleri açar mı?
Yanık yüreklerde bir hatıra,
Acı ve sevdayla, yaşar mı?

Her anında savaşın, bir yara kalır,
Hiroşima’nın çiçekleri açar mı?
Küllerinden doğar mı yeni hayatlar,
Yoksa hep mi böyle kalır bu acı?

Gözlerimde yaş, kalbimde yangın,
Hiroşima’nın çiçekleri açar mı?
Her tomurcukta bir anı, bir sancı,
Hüznün rüzgarında savrulur hâlâ.

Çocukların gülüşü, solgun bir hatıra,
Hiroşima’nın çiçekleri açar mı?
Yıkıntılar arasında umut ararız,
Yeni bir sabaha, uyanır mı?

Her çiçek, her yaprak, birer sessiz çığlık,
Hiroşima’nın çiçekleri açar mı?
Barışın türküsü, rüzgarda yankılanır,
Ama o günler geri gelir mi?

Kırık dökük umutlar sarar çevremi,
Hiroşima’nın çiçekleri açar mı?
Kül olmuş hayallerin içinde,
Bir bahar rüyası kalır mı?

Gözlerimde yaş, kalbimde yangın,
Hiroşima’nın çiçekleri açar mı?
Her tomurcukta bir anı, bir sancı,
Hüznün rüzgarında savrulur hâlâ.

Yanık yüreklerde bir hatıra,
Hiroşima’nın çiçekleri açar mı?
Acı ve sevdayla, yaşar mı?

NEJAT HOCA-UMUT ŞAİRİ
Hiroşima’ya atılan atom bombasının atılışının yıldönümü, 6 Ağustos’tur. Bu tarih, 1945 yılında Amerika Birleşik Devletleri tarafından Hiroşima’ya atılan "Little Boy" adlı atom bombasının patladığı günü anmak için kullanılır. Bu korkunç olay, binlerce insanın hayatını kaybetmesine ve şehrin büyük bir kısmının yok olmasına neden olmuştur. Bu tarih, barışı savunmak ve nükleer silahların kullanımını hatırlatmak için önemlidir. RESİM SAVAŞ ANITIDIR.