Her zaman ki gibi hayal evrenime..
Açılan kapı olan tavanıma bakıp ....
Beynimi yoruyorum...
Bazı eylemlerin değerini haketmediğinİ...
İnsanların bunu hissetmediğini bile bile ..
Belki de insan olmanın temel kanunu budur..
Kim bilir ki ?
Bu dünyanın çekinilmezliği içinde savrulup yoğruluyoruz, çok yoruluyoruz.
Gönlümüz çok yoruldu.
Artık bir gönüldeki sevgiyle dinlenmek istiyor..
İnsan. Temiz, günahsız özüne inmek ..
Cünkü sen bana AŞK dedin bizi kirletemem ki..