Çöpteki EkmekBir hamfendi Gencecik, Dört yaşında, var yok kız çocuğu Eteklerinde elleri Ananın; Bir çöp kutusu Sokağında şehrin. Düşler çöpün içinde kalmış, Rüyalarında çöpteki ekmek, ‘Anne ne buldun?’ ‘Ver ne olur acıktım.’ Çocuğun yakarışı! Durdu ayaklarım yürümüyor, Elli liram var sadece Son harçlığım. ‘Kızım af edersin, bakar mısın? Belini tutarak doğruldu kadın, -Akşamın yirmi biri,- ‘Efendim abi?’ ‘Bir harçlık vermek isterim kızıma,’ ‘Ne dersin? Onurlu başı dimdik Utanıyorum, Elimde elli lira kırışık, Bekler vermem için, Kadın der: ‘Asla’ ‘Biz dilenci değiliz. Kayboldum elbisemin içinde, Yarıl toprak yut beni, Yaşayamam utancımla, Sen çöp ellerken. Kahretsin; Siz, biz ve onlar, Ve çöpteki ekmek. 07.Akim.2008 13.40 |
saklanıyorlar...bu milletin bir çocuğu olarak günümüzde ,böyle yaşantıları olan binlerce lerin olduğunu biliyoruz...örneğin emeklilerde böyle değilmi? tebrikler...