0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
190
Okunma
Cevapsız idi zamansız gidişler
Kayıp bir dünyanın dehlizlerinde
Kaybolan kendimi arardım
Derin sessizlik içinde
Ürkütücü uğultu dinlerdim
Beyin yorgun düşerdi
Ruh terk ettiği bedene döndüğünde
Uyandırdım yine başladığım yere
Bazen bakmazdım saatte
Gündüzü doğan günün ışığında
Akşam ile geceyi de
Gündüzün ışığı kaybolduğunda anlardım
Birgün daha bittiğini anlardım
Artık anlamlara anlam yüklemeyi bıraktım
Değeri değersiz hale gelen
Doğrunun kıymeti madiyat ile öldüğü zamanda
Gülücükler in sahte
Canım sözlerinin çıkara dayalı
Yeri geldiğinde yabancı olan
Yoldaşım denen dönüp yüzüne bakmadığı ihanet anı
Yaşayan insanların çoğunluk ta
Yalnızlığı sevdim kaleşin arkadaşı
İki yüzlü insanlar yüzünde
Yalnızlığı arkadaş edinen
