BENİMKİSİ SESSİZLİK
Sessiz sedasız kala kalmıştım
Konuşmak isteyipde konuşamamak benimkisi
Belki bir cümle yetecekti herşeyi anlatmaya
Kırgınlık yada huzur dolu günleri dökecektim kağıda
Içimde bir sevinç mutluluk içim içime sığmıyor
Yada ben öyle hissediyorum
Belki kırgınlığımı anlatamam diyeydi o telaş
Yada çok huzurlu mutluyum diyecektim

Diyorumya sessizliği seçmiştim
Gözlerimi kapatıp daldım maziye
Hangi güzel günüm hiçe sayılmış
Yada hangi umutsuz günüm neşeyle geçmiş
Kalbim kırılmışmıydı acaba
Gözlerimden bir damla yaş akmışmıydı
Sahi ben mutlumuydum
Yine eskisi gibi kağıtlar yetmemşti
Herşeyi ne çok yazar olmuştum
Kendimin sırdaşı arkadaşı dosttuydum

Beni benden iyi kim tanıyabilirdiki
Ne çok ihtiyacım varmış dertleşmeye deyip yazarak
İçimi dökmüştüm
Acaba duyan olurmuydu
Sessizliğimi herşeyi içime atıp atıp
Sabırlı oluşumu
Sahi benimde sabrım bir gün bitermiydi
Sevdiklerim ve değer verdiklerim
Hepsine birden tahammülüm azalırmıydı

Ya öyle olursam diye hep sessizliği seçtim sustum sustum
Kendi kendime sırdaşlığım eskilerden gelir
Çünkü bende her insan gibi
Kırılırım benimde canım yanar
Bende uzaklaşmak isterim
her şeyden herkesten
İç dünyam sessizliğe bürünür
Ruhum yorgun saçlarımda aklar
İçimde her zaman bitmeyen bir umut
Maziyi andıkca gözlerim ışıl ışıl parlar
Yaz yaz bitmeyen çok güzel anılar
Havva Kuşcu