Son günler unutkanlıklar baş gösterince şiir yazmada zorlandığımı hissettim, normal halimde 30, 40 dakkada yazdığım şiirleri şimdi 3 günde zor yazdığımı görünce
bu şiiri yazmak zorunda kaldım.
Şiirde anlatılan gibi değilim, Alzheimer hastalığının önemini vurgulamak istedim.


Son günler unutkanım buda benim kaderim
Ellerim titrek artık dünüm belli değildir
Yirmi dördün yarısı oldu benim kederim
Geceden müzdaribim, günüm belli değildir
Meskeni mi unuttum, inim belli değildir

Gözümün mecrasını cebir etmeye kalktım
Görüntüyü kaybettim sabır etmeye kalktım
Yusuf’un rüyasını tabir etmeye kalktım
Düştüm derin kuyuya, yönüm belli değildir
Meskeni mi unuttum, inim belli değildir

Gündüz erken dirildim gece öldüm olmadı
Yapmacık gülüşlerle boşa güldüm olmadı
Maziyi müstakbeli çaptım böldüm olmadı
Zor tanıdım yüzleri, binim belli değildir
Meskeni mi unuttum, inim belli değildir

Ev hapsi zulüm oldu dışarı salın dedim
Saldılar dışarıya, enseye alın dedim
Kalına ince dedim, inceye kalın dedim
Hücrelerim savaşmaz, tenim belli değildir
Meskeni mi unuttum, inim belli değildir

Adımlarım kısaldı sayaç aldım elime
Konuşmak haram oldu kilit vurdum dilime
Santim santim küçüldüm işim kaldı milime
Uzununa ölçüldüm, enim belli değildir
Meskeni mi unuttum, inim belli değildir

Bel ki saklı dünyamda el gözünde aptaldım
Yakınım yüküm oldu artık uzağa daldım
Ayaklarım yol aşmaz düz yola hasret kaldım
Öfkem dağları aştı, kinim belli değildir
Meskeni mi unuttum, inim belli değildir

Kilitlendim içeri bir başıma tek oldum
Sabır taşım çatladı sevdiğime ek oldum
Bu da benim talihim sevenlere yük oldum
Velhasılı sonunda, canım belli değildir
Meskeni mi unuttum, inim belli değildir

İshak Aras (mihman)
Söke Aydın