Doyamadım ben sana
Gün ay dedik haftaların ardında
Yıllar geçti doyamadım ben sana Şairlerin şiirleşen yurdunda Güller açtı doyamadım ben sana Düsturumuz oldu en içten bakış Sevgi ektik, huzur buldu her alkış Önümüzden, kah eğimli kah yokuş Yollar geçti doyamadım ben sana Dert etmedik ne kasaba ne köyü Şehirleşmiş bitmeyecek öyküyü Gül adını çağrıştıran türküyü Teller saçtı doyamadım ben sana Hayalimde gözlerinin resimi Ecelere değişmem ben süsümü Her övgümde avazımı, sesimi Yeller biçti doyamadım ben sana Çekiştirip hep delikte sıkışan Öldü gitti nazar ile bakışan Bizi bizden ayırmaya kalkışan Eller göçtü doyamadım ben sana Kör olmadan aşk bakınan gözümüz Mutluluktur aşk yıkanan gözümüz Ömür boyu aşk takınan gözümüz Seller içti doyamadım ben sana Mihman iken dedikodu yıkanan Ardımızdan nazar ile bakınan Yeşil beyaz sevdamızı kıskanan Diller sürçtü doyamadım ben sana İshak Aras (mihman) Söke Aydın Unutarak ana baba kardeşi Hayal kurup kıskandırdık güneşi. Yandık, yaktık karıştırdık ateşi Küller uçtu doyamadım ben sana.../ŞİİRLERİN ŞAİRİ... |