karşı kıyıdakine hümanist bir yaklaşım

tamam!.. karşı kıyıya geçtin, anladım

ya bu kuşatma
içime sürdüğün truva atı!.. bir çeşit sürerlilik
bir çeşit ip, kuyuma sarkıttığın

bu zannı yıkmak istiyorum
bağcıyı dövme heveslisi değilim, sen de olma
ağzımda köpüren deniz diyalektik
değil materyalist, tepeden tırnağa ipektir… kahrol Hegel!

karşı kıyıda
ağzında huzurlu bir buğu
ve suya eğildiğidir bir serçenin, bakışın

-atları, kaleleri ve filleri düşünme artık-

kendimi kaybolmuş bir yapboz parçasına sıkıştırmaktan
yılgınlığım, düşen bir gölgeyle karışmaktan
bu da burada bitsin. tamam, karşı kıyıdasın… anladım!
daha ne…

şimdi ben bir sulha vardım ya tüm çetrefilli yüzlerimle
bozulan oyuncağımı onarmışım
savrulan saçlarımı taramışım
ömür işte… son repliğimi söyledim, bu!
dahi yenik… ve aşkta!
sen belki atları, kaleleri ve filleri düşünüyorsun!
ve buraya yağmur yağıyor, sonra küs çiçekleri açmış
masada canım İskender ve vurulmuş bir tay gibi yatıyor ay!

sen şimdi karşı kıyıdasın
huzurlu bir buğu ağzında
ve bakışın, suya eğildiğidir bir serçenin
karşı kıyıda… mutlu… mutlu… mutlu kal!

AYFER