Bilmem ki nasıl bir sevdaya tutuldum senle
Ne aklımdan ne düşlerimden çıkıyorsun
Mutluluğun penceresini açan gülüsün
Varım yoğum sensin cennetim, can parem...

Her akşam özlemle fotoğrafına baktıkça
Kalbim kavruluyor endamını süzerken
Mavi bir kuş olup, varasım var yanına
Kınalı nurlu ellerinden demli bir çay içesim...

Kumral saçların İzmir kokardı Karşıyaka’da
Konak esintisinde aşkla savrulurdu tel tel
Saat kulesi önünde el ele dolaşırken
Güvercinler konardı omzumuza ela bakışınla..

Tarihi asansöre binince gökyüzündeydik
Ne hayaller geçmişti gözlerimizden
Kolların sarardı belimi çıkarken Eşrefpaşa’ya
Leylaklar toplardım demet demet caddelerden...

Şimdi neredesin, hangi mekanlarda ağlarsın
Dertler üstüne dertler ekleriz gün be gün
Beni sorma, Karabulut’un çıkmazlarındayım
Ben senden de beter, viranelerde ölüm bekler!..

Zafer Direniş
...