Kimsesizin kimsesi Sübhân imiş
Meyil verdim hakikâtin darına
Baht-ı devlet cana imtihân imiş Tevekkülle bakar oldum yarına Bu dünyanın aslı kuru han imiş Nice insan gördüm hasım insana Nice kelâm duydum hasret lisâna Helal ile haram kalmış mizâna Şan ve şöhret meğerse bühtân imiş Ben ben idim benden içre dolaştım Her zerremde gözsüz göze ulaştım Nefsim alıp yedi dağa üleştim Et ve kemik ruha bir zindân imiş Öz var imiş meğer özden öteye Söz var imiş meğer sözden öteye Doksandokuz gitmez yüzden öteye Adalete vahdet bir mintan imiş Karun bile kavuşmadı emele Her birimiz kainâta amele Bakılacak elbet bir gün amel’e Akıbetler elbette üryân imiş Enâniyet sarmış aklın zârını Düşünen yok şol mazlumun hârını Haram ile parsellerler yarını Şol nefsiyle güreşen merdân imiş" Nice sofi tüccar olmuş dinine Çalışarak sofra kurmaz inine Şol cenneti perde eder yenine Saltanatı onda bir iman imiş Aldıran yok hasta yoksul ahına Merhametin katran çökmüş mâhına Makberî’ce girdim hicrân râhına Kimsesizin kimsesi Sübhân imiş ______Makberî |
Kutladım değerli kalemini ve eserini
Gönlüne, ömrüne bereket
Şiirle kal, sevgiyle kal, hoşça kal