ah cânım ışık
yine beni bekliyor
bütün pencerelerde
beni büyütmeyi bekliyor
açılmayı bekleyen bir tomurcuk düşüncem
öyle birden değil
bir çocuğu
bir çiçeği
bir şairi
usul usul
büyüten ateş
akşama varmadan
beni de büyütecek
karanlık basıncaya kadar
aydınlıktan söz edeceğim
baş kaldırmayı başarırsam
geceye
aydan
yıldızlardan
asumandan
olur olmaz sayıklarken
sıradan bir sözcük kıpırdatacak içimdeki cevheri
ulaşılması mümkünsüz bir gerçeği yakalayacağım birden
cennetten tek başına kovulmuş
yorgun bir adam düşecek
tanrıçaların gözlerinden
duaya durmuş
hüzünperest bir kadının
ekmek kokan avuçlarına
dinlene dinlene
yorgun ve sonsuz
bir sevdayı
birlikte büyütecekler
ışık
her sabah
onların pencerelerine de dayanıp
el edecek yaşamaya
el edecek iyicil bir duruşa..

hulyaperest

(yirmidörttemmuz2020)