Korku Duvarları
Bizim oralarda kimse sevdiğine sevdiğini söylemez
Gizli bir anlaşma Apaçık bir yasak Bir abüm geçti hasbelkader elime Fotoğraflardan okuyorum Anam kadını.. Yedisinde sapsarı bir lale Henüz lalenin güle imrenmediği zamanlar Tahmini 1966 Gözlerini kısmış güneş yüzüne vurunca O ayakkabıyla sen sokağına çıkmazsın şimdi Toza toprağa bulanmış özü siyah bir lastik ve daha yayan gidilecek yedi kilometrelik okul yolu Dişleri bembeyaz Şimdi senin benim çocuklarımız gibi çürük değil Zira ana sütü emmişler Şeker yok, çikolata hiç yok Yok bile yok yahu yoku bilmiyorlar daha Diz altı bir üniforma Eline bir çiçek tutuşturmuş biri belli ki Yoksa çiçeği eline alacak cesaret yok İçinde dalından dahi koparabilecek kötülük yok Yirmisinde bir taze Ömrümde böyle güzellik görmedim Yanındaki teyzem İki ellerini de tutuşturmuşlar birbirlerine Ben böyle bir kardeşlik de görmedim Arka fon yok -hani gerek de yok İkisinin de gözleri masmavi Uzun boylu, güler yüzlü, sudan berraklar Öyle bakakaldım O karede kalbimi bıraktım Yirmidördünde gelin Gözleriyle gülüyor garibim Belli olmasın diye dudakları kapalı Kaç kişi okulda aynı sırada okuduğu oğlanla evlenebilmiştir ki Hala çekinerek tutuyor bıyığı bile traşlı babamın elini Çekingen, ürkek ama belli ki mutlu O’nurlu bir kadın Senesine anne Toplu bir çocuk olarak anamın kucağındayım Ellerim ayaklarım birbirine teslim Belli ki huzurlu bir çocuğum Belimden kavramış anam O an dünya yansa beni bırakmaz Masmavi giydirmişler beni Yine de anamın gözleri daha mavi Bu defa ağzı da kulaklarında Kendi evinde sevdiği adamın yanında Dahası kucağında ben O ana geri dönmek için neler vermem Altmışbeşinde bir babanne Hep bir kızı olsun isterdi iki oğlana karşın "Erkek çocuk çok bağlı olmuyormuş" Şimdi daha iyi anlıyorum Onaltısında kızım -anam hastalanınca Gecesine yola çıkardı bizi yedi yüz kilometre Fotoğraf da çekinmişler Anam yatağında -kızım eğilmiş yanına Boyun boyuna, yanak yanağa Elini de tutmuş eşek sıpası Öpmelere doyamıyor Ben ömrümde bu kadar öpmedim anamı Birden aynanın önüne ilişiyor gözüm Özüm çağırıyor beni.. Kalk kızım! Anamın saçlarını tarıyorum Korkularımı aşıp sarıp sarmalıyorum anamı "Seni çok seviyorum anam" Korku duvarlarını yıkıyorum bir bir.. ve işte sevdiğine sevdiğini söylemek mevzusu o an giriyor ailemize ve yine şükür ki hala çok geç kalmamışım |