DÜZEN
“Sıradan bir yaşamın varken
Kendi halinde yaşayıp giderken An gelir isyan edersin kimsesizliğine Kendi kendine söylenirsin çaresizliğine.” Sıradan bir kurumda Sabah henüz çok erken Beş kişi oldu Sıra doldu diye Geri gönderilen Hatırlı bir zat gelince El pençe divan duruldu Varlıklı sahipli için Saat gibi işliyor düzen Yine her zamanki gibi Kimsesizler ile Sahipsizlerdir (d)üzülen |