kölesidir gündüzün yer gelince karanlık
ateş bilmez yakmayı
yanmak tende bir arzu sen bir yaprak kıpırdat, perişan halli toprak avuçlarında deniz birikse de rengini gök içini dökmezse bi haberdik maviden karınca kadar vardık , gölgemiz yer yüzünde ve huzuru yıldız sandık gecelere asılmış sen bir limanda fener , dönecek mi her giden ne sandın adressiz bir misafir ruhun, bu kainata yabancı ne köy ne şehir kalmış harabedir çekilipte bir baksan yaşam ölümle gelmez , kaybolunca inancın neden çalışmaz gülüş ,sensin o eksik aksan sen bir kitap say kendini nefesinden cümleler elbette eksilecek bitirmek son duraksa belki huzurla uyur geride şiirlerle dolu bir kitap bıraksak... gözler bilmez bakmayı yer kalbe de ıraksa ... |