Tehlikelidir bu kentin sokakları
Tenhadır,yalnızlık kol geziyor
Yolları arsız dikenlerle süslenmiş
Tabanlar kalır kan revan içinde
Tek başınayım,titreyen mum ışığı karşımda
Hüzün samış odamı
Sol yanım uçurumda,diğer yanım da sensizlik var
Hava puslu, etraf ise karanlık
Soğuk havaya aldırmadan
Yürümek istedim gecenin dar sokaklarında
Aşkın yüreğimde ezmek istedim tüm engelleri

Ak düşen saçlarımda gizli kaldı anılar
Sorguladım geçen yılları
Sana gelmek istedim bir avuç gülüş ile
Zifiri karanlıklardan korkma
Aydınlığa sımsıkı tutun diye
Yüreğimde acımasız bir ihtilal yaptın
Demir kelepçeyi vurdum yüreğime

Sen diye dipsiz uçurumlara sığındım
Yokluğunda kimi zaman isyan ettim
Zaman zaman gözyaşlarımı yağmurlara karıştırdım
Arsız fırtınalarına göğüs gerdim
Yangınları sen diye koynuma alıp
Kalbim de közledim yalnızlığının ıslak çığlıklarını
Kelimelerim çıplak kaldı dudaklarımda
Yüreğim asılı kaldı satırlarımda
Dik durdum kıyılarıma vuran hasret dalgalarına
Direndim, savaştım yalnızlığınla
Fırtınalarda sensiz savaşsam da
Hiç bir zaman yenilmedim yalnızlığıma

Dudağımdan çıkan kelimeleri iyi algıla
Aradım seni yorgun gecenin gri sabahlarında
Yalnızlığında zenginleşti fakir kelimelerim
Sensizliğin soğuk gecelerinde resmine sarıldım
Başucumda imkansız sevdanın sevapları dururken
Ben seni “ günahlarınla “ sevdim
Yokluğunla seviştim,yalnızlığının buz tutmuş yatağında
Kışa döndü taze baharlarım
Yetim kaldım mevsimlerin koynunda
Ama hiçbir zaman
Ne kadere ne de sana isyan ettim
YEŞİLIRMAK