BELKİ DE RUHUMDA GEZİNEN ESKİMEYEN ANNELİKbir umut ışığı, dağları aşmış, ovaları yalamış, varamamış o bilinmeze, bilinmezlikler içinde bir kayıba, güneşin çiçek gibi açılmadığı, suyun üzerinde bacakların dans etmediği, kapı tıkırtısının duyulmadığı zamanlar, eski püskü dökülen anlar, ne çok ne çok dokunuyor, belkide kollarımda uyuyan bebek, tatlı bir gülümsemede, belkide ruhumda gezinen eskimeyen annelik… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |