Nisyan
Ne vakit bir keman sesi duysam,
koşulsuz sen geliyorsun aklıma. Tutsak yaşanmış bir sevdanın Mor gülleriydi gözlerin. bilmezdim neyin mor neyin tutsak olduğunu, gülerdin. Benliğimi zapteden, mehtabın sirtından geçindiği, edalı bir yar... Hangi zaman toprağın düşse içime, sulamadan büyütürdüm çiçeklerini. Susuzluktan mı bilmem. Sen kokardı çiçekler. ve şimdi hasret, bakmaya kıyamadığın bir gülü koparmak gibidir İşte koparıyorum seni yüreğimden. bana kokmadıktan sonra, gül olmanın ne anlamı var? |