kimsenin kimsesi
yada
adaların odalara yüz çevirip
yarım adalara doluşan odalarca
adamlar kasvetli
kadınlar umutlu
çocuklar şen
yersiz yurtsuz bir çoğulluk
ve tüm dünyanın sanalı
ortak bir yalanın zirvesinde
olmak için
peşinden koşuşmaları
kağıda pay biçilmiş
sınırlar değişir
kağıdın resmide değişir
koşuşturma ortak dilleri
maratonun finişi
mutluluğun fişi
oysa kimse mutlu değil
amaçsız bir koşuşturma
yalan bir mutluluk
hikaye
ben daha çok diye
başlar
sanılarla yol alır
düşer,kalkar
istiflenen bir tomar yalnızlığı
nurtopu gibi
nasır tutmuş avuçlarında
doğurur
hikaye
ben ben diye diye
yalnızlığının ceplerinden
bozuk bozuk dökülür
mutluluk mu ?
o kimseyle tanışmadı daha
belki bir gün
sevmek
cepsiz olursa
kim bilir...
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz