Ama sen yoktun
En yakınım dediklerim de bilmezdi
İçimdeki kasvetli yalnızlığı Nereye baksam sen vardın Ve o masum gülüşlerin, Ben seni, Menzeletin kıyısında bir gül iken değil Yüreğimde bir kor iken sevdim. Akıp giden zaman Beni senden ayırdığında Sevgi denen şeyi, Ruhumun tozlu raflarına kaldırıp Kimsesiz sokakların alacakaranlığında, Rüzgara doğru yürürcesine Sana varmak istedim. Ama sen yoktun. Varamadım. Ve yokluğunda Yosun kokusu sarmıştı her yanı. H.ARSLAN (10.07.2024) |