DOSTLARIM MUTLU BİR SALI GÜNÜGEÇİRMENİZ DİLEKLERİMLE

Baharın ilk günlerinde bir dağ başında kayalıklar arasında bir gün bir yaprak belirdi bir iki gün içinde büyüdü güzel bir zambak oldu..

Bir sabah güneşin ışıkları ile açtı gözlerini sarı zambak baktı etrafına kimseler yoktu.
Allah ım dedi ben nerdeyim her taraf kayalık ne bir ot nede yeş illik vardı
O böyle bakınırken dibinden bir ses geçti bir şey uğuldadı zambak Şaşkın neler oluyor Diye söylendi bu rüzgardı günaydın diye seslendi
Zambak sen kimsin
Niye böyle ses çıkardı
Korktun mu
Ne bileyim boş bulundum
Ben rüzgarım böyle eser dururum
Niye e işim bu benim
İşin mi

Evet işim bazen çok hızlı eserim bulutları toplar yağmur taşırım
Bazen sakin de eserim ha her zaman çok esmem
İyi ben nerdeyim burası neresi kimse yok etrafta
Evet zambak şansına buraya düşmüşsün
O ne demek
İşte bu da benim işimden bir parça ben esince siz çiçeklerin tohumlarını alır uzaklara Götürürüm sen buraya düşmüşsün
Zambak şaşkın ama niye diye sordu
Ben bilemem ben eserim önüme gelen her şeyi uçururum kim nereye düşerse
e şimdi ne olacak
Olacağı yok sen burada yaşayacaksın
Ama yalnız mı
Evet başka şansın yok bu yıl yalnızsın ama korkma ben sana eşlik ederim başka yerlerden Haber getiririm sıkılmazsın sarızambak buyun büktü Allah ım niye ben diye ama yapacak Bir şey yoktu günü rüzgar ı dinlemekle geçti akşam yaklaşıyordu güneş kaybolmuştu Rüzgar yine esiyordu
Korkma dedi birazdan yıldızlar ve ay çıkar gece güzeldir biraz serin olur ama gök yüzü Çok güzel olur ama sen yine hızlı esi yon yoruldum sallanmaktan
Rüzgar güldü bu ne ki daha dur ne hızlı esi cem
Niye ki
Esmem lazım dedim sana işim bu diye onlar böyle laflarken yıldızlar başladı görünmeye gök Yüzü başka bir alem olmuştu uzayıp giden yıldızlara baktı
Bunlar ne ne kadar güzel böyle diye söylendi

Rüzgar evet bak uzun yıldızlar saman yolu ne çoklar kutup ayı var hepsi ayrı güzel gece Işıldamıştı ay yarım olmuş göründü
Aman Allah ım bu kim diye seslendi ne güzel şey rüzgar Ay o dedi Ay o öyle çok anılır ki Adına ne şiirler ne şarkılar yapılır şimdi yarım sonra dolunay olacak her hali güzeldir birde Hilal odlumu işte böyle gök yüzü gündüz güneş gece ay ve yıldızlar
Ne işe yararlar
Yıldızlar yol gösterir gece yolcularına yollarını bulmaya yarar
Yolcu kim
İnsanlar nasıl lar o insanlar o dedi rüzgar çok soru sordun şimdi uyu sonra konuşuruz sarı Zambak uyunur mu diyerek sustu yumdu gözlerini uyumuştu bir sıcaklıkla açtı bu ne diye
Güneşti tepesinde ısıtmıştı her yanı of dedi tutulmuşum diyerek esnedi gerindi ruzgar Yoktu baktı etrafına sessizlik vardı zaman akıp geçiyordu akşama doğru göründü rüzgar Sertti biraz
Ne o diye sordu zambak ne oldu
Yok bu gece sert esicem yağmur toplayıcam
O ne görürsün yalnız korkma diye başladı esmeye git gide hızını arttırıyordu
Zambak şaşkın bu ne ya diye habire sallanıyor şimdi kopucam dalımdan diye tutunmaya Çalışıyordu rüzgar bütün gece esti bir ara gök gürledi şimşekler çaktı ve yağmur başladı Sabaha dek sürdü zavallı zambak sırıl sıklam olmuştu
Rüzgar hafiflemiş hatta dinmişti zambak yorgun
Bittimi diye sordu rüzgara işin bittimi
Eh şimdilik
Ay çok yoruldum sallanmaktan birde neydi onlar yaş oldum baksana
Yağmur yağdı yağmurdu
O ne işe yarar
Çok işe her yer onsuz olmaz insanlara çiçeklere ağaçlara yani her şeye faydası var susuz Olmaz
Hiçbir şey anladım
Bak ne diyeceğim ben seni başka yerlere götüreceğim
İnsanların çiçeklerin çok olduğu yere
Ne zaman
E inşallah seneye bahara
Çok var mı
Evet biraz var
Ne kadar
Bahar geçecek yaz geçecek kış var sonra
O çok varmış ben o zamana kadar yalnız mı yaşaya cam
Rüzgar güldü yok sen birkaç gün sonra uykuya dalacaksın ben o zaman seni alır götürürüm
Baharda uyanırsın
Zambak şaşkın ne uykusu bu
Evet uyumak zorundasın tabiat kanunu bak dedi rüzgar yaprağının biri uçmuş
Evet gördüm sen yaptın çok esince koptu
Biliyorum birkaç gün içinde birer. birer hepsi kopacak niye ki
Öyle işte insanlar buna solmak diyor yani sen solacaksın bir dahaki bahara kadar baharda Yeniden açacaksın işte o zaman başka yerlerde olursun ben seni götürü cem zambak Düşünceli geçirdi kalan günleri her gün bir yaprağı düşüyordu bir gün hepsi düştü içinde Siyah tohumları kaldı zambak cık artık uykuya dalmıştı bir dahaki yıla kadar
Rüzgar esti yine delice kopardı tohumları alıp başka bahçelere götürdü artık yalnız Olmayacak güzel zambak diye artık yalnız olmayacak yine açacak başka baharda..
AYŞE KARAN