* Yorgun düştüm geceler boyu yalnızlığıma *
* Hücreler dolusu sensizlikler geldi üzerime *
* Mor akşamlar girdi düşlerime eli bıçaklı *
* Ağladı sinemdeki anılarım bitik bir duyguyla *

Bilemezdim ; bulutların gözyaşlarından süzülen
Hüzne döngün o sensiz saatleri
Dermansızlığımdan artık geriye dönük saatlerim
Seslenemiyorum sabah yıldızına
Nedendir biliyor musun dökülüşü
En hüzünlü şarkıların sensiz dudaklardan

Zaman çok geçti... çok
Sensiz hatıralar kenti...bir masal güzelliğinde
Sen beni unuttu mu sanırsın ?
Papatya dolu kucaklarda
Akşam oluşu ve kahkahalarımız
Hala, ayrılık dolu şarkılar söylüyor dudaklarımız

Umurumda değil mevsimlerin geçmesi
Şarkıları en derininden kurşunluyor gözlerim
Ben mevsimlere takmazdım bu kadar
Oysa gittin sonbahar penceremde dansederken
Avutmak istedim kendimi hep dizelerle
Beni çok değiştirdi bu özlemler , ayrılıklar !

Sultan eski bir şiirimi göndermişti
Okuyup okuyup ağlamıştım mazideki mutlu zamanlarımıza
Sen henüz çocuktun o zamanlar
Şimdi ağlıyor bak şiirlerim, sen yoksun diye !
Daldım düşüncelere neresinden çıkmalıyım hüznün
Eflatun bir geceye sığındım, üşümekli
Düşler kurdum, masallara sarıldım senli
Korkunun ensemde de olsa solumaları

Geceye yağmur yağıyordu dinliyordum zamanı
İçime kimsesizliğimi yığınak yaptı hazan
Uykularım en hassas yerimden vurdu
Yüreğim pır pır çarpıyordu geceye
Ben ki adımı, yaşantımı unutmuştum
Bie seni, senli şiirlerimi
Şarkımızı unutmamıştım

Günay Koçak

5. 07. 2024