SON VASİYET
Hayat arkadaşım, vasiyetimdir!
Acımla kalbini yakma, olur mu? Gidenin ardında kalan yetimdir! Hasretlik çilesi çekme olur mu? Biz doğmadan önce yazılır ferman, Rabbim emretmişse bitmiştir zaman, Ben senden helallik istediğim an… Yüzüme hüzünlü bakma olur mu? Sevenler bilince yar kıymetini, Zordur teslim etmek emanetini, Sabır için göster tüm gayretini; Yıkılıp, diz üstü çökme olur mu? Herkes ayrılacak bu yalan handan, Say ki kurtuldum ben hasta bir candan. Bunalıp, yalnızlık denen zindandan; Hiç kimseye boyun bükme olur mu? Aldığınız nefes üstümde esen Ayda bir kez olsun kabrime gelsen Huzurlu yatmamı istiyor isen Toprağa gözyaşı dökme olur mu? Ruh biraz hasrette kalır diyorlar Seven sevdiğini bulur diyorlar Ahrette de vuslat olur diyorlar Sakın umudunu yıkma olur mu? Coşari’nin sana son vasiyeti Acı vermek değil inan niyeti Tükeniş sayıp da mağlubiyeti Üzülüp, kafana takma olur mu? 19.01.2024/Samsun İbrahim COŞAR |
Günün şiiri olmayı fazlasıyla hak ediyor.
Saygılar, hürmetler ve kalın sağlıcakla...