KARAKULE
Hey kara kule,
Kendini bu dünyanın sahibi, Bizi, Kiracın-mı sanıyorsun? Köpeksiz köyde, Sopasız dolaşıyorsun… İnsanı korumak adına, Bunca can almış, Bak hele, insan hakları: El Emmi’min itine-mi kalmış… Kendi başını kesen, Kara bulut, Gök kurşuni, Yer barut ve kan kokuyor. Yine avuçlarıma, Kırmızı yağmurlar doluyor… Heyy kara kule, Gün ola harman ola, Keser döner, sap döner, Bir gün olur hesap döner… Çelikten ağaç, Meyve vermez biliyorsun. Heyy şeytanın oğlu, İki ucu boklu, deynek gibi duruyorsun… 05 Şubat 2005 Mustafa ERMİŞ |
kitlesel bir sancının varlığı çok belli olur.Bu şiiirde
tıpkı onlar gibi bir şiirdi.Anlamlı bir şiirdi.Duygu
konunun altında ezilmedi.Kutlarım şairi.Kalemi baki
kala yarına.Selamlarımla...