YERE DÜŞMÜŞ YAPRAĞIN SARISI
çakıl dargın
akıl yorgun yere düşmüş yaprağın sarısı eşek arısı yaşama küsmüş alın terim tuzludur toprağım humuslu duçar düşmüş halime bakıp, bakıp kendini sütten çıkmış kaşık sanma umudu birbirine yamar kopmasın diye çift dikiş dikerim ne zaman efkâr uğrasa gecelerime uyku tutmaz beni sanki tır, tır titrerim arşa yükselirken sesim karanlığa rest çekerim acının duldaların da pineklerim de pineklerim yüreği çöl olanın gül açar mı bağrına ? dehlizse dehliz perhizse perhiz ötelerim de ötelerim |