GÖNÜL
GÖNÜL
Seversin de yar bilmez halından Koparırlar seni yerin yurdundan Dert eklerler öldürürler derdinden Dertlerden biçare naçarsın gönül. Güzeli sever elden sakınırsın Kendin bilmez nadandan yakınırsın Yine sevgi kuşağı takınırsın Sevgi tohumunu saçarsın gönül. Uzak ol sen hatır gönül bilmeze Çağırınca dost gönlüne gelmeze Muhabbette sözü yüzü gülmeze Dağlar koyar ondan kaçarsın gönül. Kimine yandında kimine kandın Canım herkesi kendin gibi sandın Hergün türlü hayallere daldın Sahi’yi seraptan seçersin gönül. |