Geceleyin örülen bir gölge,
Kalbimin derinliklerinde gizli bir acı,
Gözlerimde kaybolmuş ışıklar,
Her biri birer büyüyen yalnızlık.

Bir zamanlar parlak olan sevgiler,
Şimdi solmuş birer yaprak misali.
Rüzgarın fısıltıdığı hüzünlü şarkılar,
Gecenin devamında devam eder.

Zaman durur, nefesler ağırlaşır,
Gecenin ilerleyen saatlerinde yıldızlar bile ağlar.
Gökyüzünde beliren yalnızlık,
Yüreğime işler, derin bir yara.

Her şeyin yansıması olur geçmişin izi,
Karanlık sokaklarda kaybolan hayaller.
Bir gülüş, bir dokunuş, şimdi uzak bir hatıra,
Kırılmış bir aynada yansıyan yüzler.

Yalnızlığın soğuk kollarında üşürüm,
Gözyaşlarımın süzülüp yanaklarımdan.
Kalbimde yankılanan,
Bir şairlerin dilinde anlatılamaz.

Gecenin içinde kaybolmuş bir ruh,
Nefesi biraz daha yorgun.
Belki bir gün sona erer bu yalnızlık,
Belki de sonsuzluk dek sürer bu kalıcı yalnızlık.

"