YABAN ELLERakıp giden su, yitip giden ömür, bir sabahı elime veriyor, sanki yaşamak da yaşama dair, öyle isteksizlik, kahvaltı masasında, öyle ince belli bir çay, bardağında kararıyor, g’özlerim gözlerime yaban, saatlerin kadranı kayıp, öyle yokluğun sabahı doğuyor, ben bana ben beni yabanın yabanı, öyle eller, öyle gözler, öyle kulaklar, yaban ellerde… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |