Cunni
Cunni
Göz kapaklarım direniyor içimde bir uykusuz yokluk geceyi çekiyor üstüme o gece çocukmuşum kaybolmuşum beni aramaya çıkmış kolu komşu mevsim yaz gece karanlık meşaleler yakmışlar bağır çağır köy dediğin ne bir soluk sonra dağa bayıra çıkmışlar köyün üstündeki kayalıklara sığınmışım sığınmışım bir uyku almış beni sen de yedi uyurlar bir baktım yerde ışıklar gökte yıldız kadar bir insan seli üstüme akıyor bağırarak vurmuşum yokuş aşağı deli divane dur biziz kaçma diyen sesler ben çılgın ben dolu dizgin sonra biri beni yakaladı sıkı sıkı bağrına bastı baktım annem hüngür hüngür ağlamışım O günden beri lakabım ’Ahmedê cunni’ deli Ahmet bizim oralarda Bilmezler asıl şehir deli etti beni Coşkûnî |