Dağlı Ayı
Dağdan çaylak bir ayı inmiş.
İnsan kılıgınada girmiş. Kapatmış siyah kıllarını. Giymiş kumaştan şalvarını. Muhakkak şehre inecekmiş. Takmış kafayı yiyecekmiş. Şehirde bal peteklerini. İnmiş koca şehre unutmuş, Bir insan gibi davranmayı. Dönmüş tekrar ayılığına. Büyük şehir kabul etmemiş. Ayı kılığında insanı. Şehir insanı ayaklanmış. Kovmuşlar dağlara geriye. Korkup ayı dağa geri kaçmış. Bizim ayının aklı kalmış. Büyük şehirdeki güzelim, O tatlı bal peteklerinde. Tekrar dağa inine dönmüş. Yatmış kış uykusuna şimdi. Belki seneye yerim demiş.:) ...4 Ekim 2008... ....Ağlayan Şiirler.. ....Yıldız Özcan... |