UTANIRIM
Yaşamı göze aldım neylesin bana ölüm
Hakikati yok sayıp silmekten utanırım İçimdeki sokaklar dar gelir sığmam gülüm Sen gizlice ağlarken gülmekten utanırım Düşününce ayağım gitmez bir adım geri Geçmişimi çalanın bugünümde yok yeri Hüzündeki manaya erdiğim günden beri Görgüsüz bir sevinçle dolmaktan utanırım Severek yaptığını üzülerek anarsın Acısı çok olanı gülüşünden tanırsın Gözle görülmez diye yaram yok mu sanırsın Feryat figan bağrımı delmekten utanırım Geçen yıllar vefasız ömrümden götürürken Kusurlara takılmak sevgiyi bitirirken Kimisi sevdiğini vakitsiz yitirirken Manasız hülyalara dalmaktan utanırım Seyyal Tanır |