Mektup l
Şimdi başladım sana yazmaya…
Belki doğmadan önce, belki öldükten sonra, şimdi işte, şimdi ne zamansa. Nereden başlasam, bittiği yerden mi acaba? Başladığı yerde bitenlerden, bittikçe çoğalanlardan mı yoksa… Duyduğum her ses senin biliyorum, sen bana duyurmak için konuşuyorsun aslında, seni bana duyurmak için bu muamma. Kimsin sen, nerdesin bilmiyorum, sen diye bir şeysin sadece. Sadece sen… ne demeksen? Kendimi bildim bileli bilmiyorum kendimi, ölü şairlerin mısralarından öğrendim bilmemeyi. Unuttuğumuz kadar varız çünkü, bildiğimiz kadar yokuz… bu yüzden işte böyle bilmeden konuştuğumuz. Anlaşılamayan cümleler var ellerimde, yine de ellerim dolu diye yüreğimle yazmıyorum sana, yüreğim dolu diye ellerimle yazıyorum bile bile bilmediğimi… |