ÖFKELİYDİ GÖKYÜZÜ
Öfkeliydi bu gece gökyüzünde yıldızlar,
Öfkeliydi Güneş’i batıran Ay’a karanlık, Hey! ..kimse var mı iznimi uzatacak, Biraz daha ısıtsaydım sevdanın yüreğini, Karanlık çökmeden susmadan dudaklar, Böylesine nankörce hayallerimi, Körelten kara sevdama sesim, Gitme biraz daha kal, Tedirgin kalmış yüzlerde gülümsemeler, Yıldızlar yeryüzüne inecek misali irileşmiş, Bu güzel yürekte bu sevda bitmemeli, Gece Gündüzle sevgili, Güneş Ay ile, Umutsuzluk Umut ile, Yağmur Bulut ile sevgili, Zıt düşse de birbirlerine bağlılar delice, Şimdi öksüz ve yetim kalmış, Rüzgarlar sıcağın durgunluğuna, Çünkü yalnızlık hala umut ile sevgili, Körelmiş bakışlar pişmanlıklarla dolu, Bıçak gibi keskin ve öfkeli |